Extensieve veeteelt

Een maximum van 1,5 GVE (grootvee-eenheid) per hectare is belangrijk om de druk op het milieu te beperken en een duurzaam evenwicht te behouden tussen veehouderij en het beschikbare land. 

Momenteel is 73% van de Nederlandse landbouwgrond in gebruik voor veevoer: gras, mais, voederbieten etc. Maar daarnaast gebruiken we ook nog eens 3,6 miljoen hectare in het buitenland om het Nederlandse vee te voeden. Hierdoor leggen we teveel beslag op landbouwgronden elders en werken we niet efficient: het is veel beter om goede landbouwgronden in te zetten voor de productie van mensen en graslanden in te zetten voor koeien en schapen die vooral gras eten, en geen soja uit ver buitenland. 

We zoeken naar een veedichtheid waarbij uiteindelijk de hoeveelheid vee in Nederland weer aansluit bij de hoeveelheid gras en reststromen. Bij een hogere veedichtheid ontstaat er vaak een overschot aan mest, wat leidt tot vervuiling van bodem, water en lucht door stikstof en fosfaat. Dit tast de biodiversiteit aan en verhoogt de uitstoot van broeikasgassen. Door het aantal dieren af te stemmen op de draagkracht van het land, blijft de kringloop gesloten, wordt de mest op een verantwoorde manier benut en neemt de afhankelijkheid van kunstmest en krachtvoer af.

Voor veel veehouders betekent dit in eerste instantie: minder koeien = minder inkomen. Er moet dus worden gezocht naar een nieuwe bedrijfsbalans, want ook extensieve melkveehouders kunnen een prima boterham verdienen, zie o.a. het rapport ‘Onder de streep’. Een veehouder kan er bijvoorbeeld voor kiezen om zijn inputs te verlagen, land bij te pachten, te verbreden of meerwaarde aan het product toe te voegen. 

Binnen het 7-vinkjesproject kiezen veehouders zelf op welke manier zij dit willen aanpakken.